Witam was dzisiaj, magicznym welurem w kolorze zieleni. Tym razem nie sukienka, a spodnie z weluru i bluzka. I znowu klimat restauracji “Teatralna” Jeśli chcecie się dowiedzieć  czegoś na temat weluru, zapraszam do przeczytania poprzednich postów, w których są inne stylizacje i projekty z tej tkaniny, ale także wskazówki jak należy się z nią obchodzić. Zielony w naszym kraju, to kolor nadziei, natury, ale także uzdrowienia, zadowolenia i wolności o której często piszę na moim blogu.

Czytelnicy, czy wy w ogóle rozumiecie jakoś wolność? Jak? Co to jest według was? Czy przerobiliście już te rozdziały w życiu, które was do niej zaprowadziły? Uświadomiły wam one coś? Czy małżeństwo, czy w ogóle bycie z kimś w związku zobowiązuje was do ograniczeń, zamykania się w klatce i “radosnego” trzepotania, żeby każdy widział, że trzepoczesz tak szczęśliwie i szybko skrzydełkami, że jest ok, bo tylko szczęśliwe ptaszki trzepoczą. A może tak trzepoczą ptaszki, które nie mają już siły i ochoty siedzieć w klatce, tylko pofrunąć, aby przerobić i zrozumieć rozdział wolności. Nie mam tu na myśli nic złego, gdyż wolność człowieka nie polega na niczym złym. Polega na byciu szczęśliwym i zadowolonym “ludziem”, pomimo związków i mało potrzebnych barier. Słuchając tak sobie czasami ludzi, stwierdzam, że większość trzepocze w klatce i nic z tym nie robi, godzi się na to, choć nie chce. Czy znaczy to, że dwoje ludzi nadaje i odbiera inne fale? Że są na innych etapach przerabiania własnej normalności.  Że jedno jest bliżej prawdy, a drugie dalej. Przerąbane!! Szpilki czerwone w tej stylizacji, to miłość! Miłość, którą tak naturalnie oddajesz, gdy czujesz się spełniony i wolny! Miłość za którą tęsknisz i która Cię woła, gdy zbyt daleko odlecisz i zbłądzisz, abyś znów odnalazł drogę. Miłość, która nie trzyma cię na łańcuchach swojej wypaczonej życiem, strachem, nawykami i błędnymi przekonaniami podświadomości, tylko puszcza Cię w imię zdrowego rozsądku, spokoju i wiary w to, że prawda jest po to, aby się o niej przekonać, odnaleźć ją dla własnego dobra i nie bać się jej, bo odpowiedzi są ważne, jakie by nie były i raczej należy je docenić. Nie możecie w strachu na inną odpowiedź, niż tą którą chcielibyście usłyszeć, rzucać w ludzi gwoździami z każdej strony, żeby unieruchomić ich “skrzydła”, bo wtedy prawda nie doleci może do was, zatrzyma się  w miejscu i będzie  cierpiąca od ran, ale czy o to chodzi? Prędzej czy później, ruszy z miejsca, obolała od gwoździ i dotrze… Nie unikniemy jej! Jeśli nie przerobimy tego teraz, to znowu do nas wróci jak boomerang, żeby nas kopać w twardy tyłek obity strachem i sztucznym bólem, jaki sami sobie stwarzamy. Nie zmarnujcie się ptaszki kochane na tej planecie, ufajcie intuicji, żeby nie było za późno na coś, co powinno się zdarzyć lub nie powinno !!  Kolor zielony zawsze będzie nam towarzyszył, jest taki naturalny i przepełniony nadzieją, a podobno nadzieja nigdy nie umiera, ona zawsze z nami zostaje!! Wiktoria w tej “marokańskiej” sali w kuszącej zieleni, przypomina takiego pięknego ptaka w cudownych barwach, latającego w pomieszczeniu, odbijającego się od ścian. Staram się przerabiać, zawsze po swojemu, to co czują i opowiadają inni i wyciągać z tego własne spostrzeżenia… Życie to inspiracja. Tak jak ta zielona tkanina, która ubrała ptaszka… Wszystko jest łańcuszkiem i kołem ciągle wirującym i zamykającym się. Jak już się tak w nim kręcić trzeba, to zróbmy wszystko, żeby się nie zrzygać na kolorowo, albo zielono, tylko podziwiać kolory inaczej, nie w klatce i nie trzepocząc skrzydełkami, tylko pięknie , swobodnie i wolno lecieć czerpiąc z tego jak najwięcej przyjemności. Szybować możecie, jak opanujecie sztukę tego pięknego, spokojnego, latania.

Zapraszam na welurową zieleń!

Modelka: Wiktoria Schab

Projekt/ Stylizacja: Agata Orczykowska Szu

Fryzura: https://www.facebook.com/VenaRadom/?fref=ts

Zdjęcia: https://www.facebook.com/BoyaliFoto-Dorota-Korcz-Fotografia-232252026798131/?fref=ts

https://www.facebook.com/Restauracja-Teatralna-267259300066955/?fref=ts

no images were found